Οι εργασιακές σχέσεις στη σημερινή συγκυρία

 

 Διαδικτυακή εκδήλωση των εργατικών σωματείων: οι εργασιακές σχέσεις στη σημερινή συγκυρία και η κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος

 με εισηγητή τον Αποστόλη Καψάλη,

διδάκτορα εργατικών σχέσεων & εργαζόμενο στο ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

 

το λινκ της εκδήλωσης:
Join Zoom Meeting
Join our Cloud HD Video Meeting

 

Κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία

 - Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

- Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)

- Σωματείο Εργαζομένων στην ΝΟΚΙΑ Ελλάδος

- Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρεία Retail World A.E. – Καταστήματα Public

- Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ)

- Σύλλογος Εργαζόμενων στο ΤΕΕ (ΣΕΤΕΕ)

 

Η δικαιοσύνη οφείλει να είναι αμερόληπτη και όχι εκδικητική

 

Από την Παρασκευή, 8/1/2020, ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ξεκινήσει απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενος για τη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας στις φυλακές Δομοκού αντί για τη μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού όπως ορίζει ο πρόσφατος νόμος 4760/2020. Διεκδικεί δηλαδή το νόμιμο δικαίωμά του σε ένα από τα υπόγεια κελιά που φτιάχτηκαν στον Κορυδαλλό για περιπτώσεις όπως η δική του. Η υγεία του –η οποία έχει ήδη επιβαρυνθεί από προηγούμενες απεργίες πείνας, αλλά και από την ηλικία του– επιδεινώνεται καθημερινά. Μετά δε από την εισαγωγή του στην εντατική, οι γιατροί διατρανώνουν την υποχρέωσή τους να προβούν –εφόσον χρειαστεί– σε αναγκαστική σίτιση, που ως γνωστόν αποτελεί αναγνωρισμένο βασανιστήριο. Είναι προφανές ότι «θα χρειαστεί», αφού η κυβέρνηση μοιάζει διατεθειμένη να τον αφήσει να πεθάνει. Η παράνομη και εκδικητική αυτή μεταγωγή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, η δικαιοσύνη οφείλει να είναι αμερόληπτη και οι νόμοι να ισχύουν για όλους, ανεξαρτήτως των αδικημάτων που έχουν διαπράξει. Τα δικαιώματα κάθε κρατούμενου/ης πρέπει να γίνονται σεβαστά γιατί στόχος του σωφρονιστικού συστήματος δε θα ’πρεπε να είναι η εξόντωση των κρατουμένων. Συντασσόμαστε με φορείς και μεμονωμένα άτομα στην Ελλάδα και το εξωτερικό που καταδικάζουν την απάνθρωπη μεταχείριση του Δημήτρη Κουφοντίνα και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού.

 

Όχι στο νέο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων

 

Με αφορμή μια μικρή μα σημαδιακή προσθήκη στο ολοένα και βαρύτερο οπλοστάσιο της καταστολής των κοινωνικών αγώνων, την εργαλειοποίηση του ποινικού μητρώου, αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα πρόσφατο κείμενο του Σωματείου Βάσης Εργαζόμενων στις ΜΚΟ. Την ίδια στιγμή που το λευκό (ή λευκασμένο) ποινικό μητρώο («πρότερος έντιμος βίος») προσφέρει ελαφρυντικά ή αθωώνει στην ουσία φασίστες και/ή αστυνομικούς δολοφόνους, μεγαλοαπατεώνες επιχειρηματίες, ευυπόληπτους γκάνγκστερ κλπ, η αναφερόμενη νέα διάταξη του ΦΕΚ επιβάλλει την απόλυση, από τις ΜΚΟ, όσων εργαζομένων έχουν καταδικαστεί (με τη γνωστή μεθοδολογία) για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις. Πρόκειται, όπως επισημαίνει η καταγγελία του ΣΒΕΜΚΟ, για μια εκσυγχρονισμένη μορφή του αλησμόνητου «πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων». Σύντομα άλλωστε (βλ. νομοσχέδιο Λιβάνιου), για να επιβαρυνθεί το ποινικό σας μητρώο δεν θα χρειάζεται να κάνετε απολύτως τίποτα πέρα από το να διατυπώσετε μη αρεστές απόψεις στο διαδίκτυο.

 Αλληλεγγύη στον Μ.Σ., απολυμένο από την Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ! 

  

Η “χαμένη τιμή” των εργαζομένων σε ΜΚΟ

ή πώς ξαναγεννιέται το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και που μπορεί να οδηγήσει

 “ Την Πέμπτη 21/01/2021, μου ανακοινώθηκε τηλεφωνικώς από τον φορέα Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο Νόστος η καταγγελία της σύμβασης μου. Ο επίσημος ''σπουδαίος'' λόγος της απόλυσης μου είναι ότι δεν πληρούνται από μέρους μου οι ''προϋποθέσεις και δικαιολογητικά εγγραφής στο Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων'' Άρθρο 11 παρ. 1, ΦΕΚ Τεύχος Β' 3820 09.09.2020. Με άλλα λόγια το ποινικό μου μητρώο είναι βεβαρημένο και σύμφωνα με τη νέα διάταξη του ΦΕΚ, δεν δικαιούμαι να συνεχίζω να εργάζομαι στον φορέα. Συνέπεια αυτού, εγώ χάνω τη δουλειά μου και παραβιάζονται ''νομίμως'' απόρρητα προσωπικά μου δεδομένα.

Δύναμη σ' όσες κι όσους σπάνε την σιωπή

 

Ο ΣΜΕΔ στέκεται στο πλευρό όλων των γυναικών και των ανδρών που αποφάσισαν να καταγγείλουν περιστατικά κατάχρησης εξουσίας από άτομα που θεώρησαν ότι η θέση τους τους επιτρέπει να ικανοποιούν τις διαστροφές τους, τις σεξουαλικές τους ορέξεις, την εγωπάθεια και τα κάθε είδους συμπλέγματά τους.

Έστω και τώρα, στην αυγή της τρίτης δεκαετίας τού 21ου αιώνα πρέπει να φωτιστούν και να εξαλειφθούν όλες οι αιώνια ριζωμένες κοινωνικές παθογένειες που θέλουν την γυναίκα, τον ασθενέστερο οικονομικά ή τον νέο άνθρωπο που ξεκινά την σταδιοδρομία του να πρέπει να υποτάσσεται στα θέλω όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας, για να μπορέσει να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Ήρθε η ώρα να ξεριζωθεί η μάστιγα της πατριαρχίας που βλέπει την γυναίκα –από την ώρα που γεννιέται– σαν αδύναμο αντικείμενο ικανοποίησης των σεξουαλικών ορέξεων του κυρίαρχου άντρα, να πάψουν τα θύματα να φοβούνται να μιλήσουν επειδή γνωρίζουν την αντιμετώπιση που τα περιμένει αν το κάνουν, να πάψει η κοινωνία να στηρίζει σιωπηρά ή ρητά τους θύτες και να κατηγορεί τα θύματα. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την δύναμη από τα χέρια των διευθυντών, σκηνοθετών, προπονητών, προϊσταμένων και λοιπών, που νομίζουν ότι επειδή έχουν τον τελευταίο λόγο στην λήψη αποφάσεων ή απλώς κάποια οικονομική άνεση μπορούν να χειραγωγούν και να τσαλαπατούν ελπίδες, όνειρα, συναισθήματα και ψυχές.

 

Γενικότερα, ήρθε επιτέλους η ώρα να καταργήσουμε τον απάνθρωπο εκβιασμό που απεικονίζει όλη την καπιταλιστική βαρβαρότητα και συνοψίζεται στην φράση: «Ξέρεις πόσοι/ες περιμένουν γι’ αυτήν την δουλειά/θέση/στήριξη;»· εκβιασμό που αναγκάζει γυναίκες και άνδρες να σιωπούν και να καταπίνουν προσβολές για να μην μείνουν χωρίς δουλειά, να μην ακυρώσουν κόπους, σπουδές, αγώνες και όνειρα.

 

Οι καταγγελίες που ήρθαν στο φως την τελευταία βδομάδα αφορούν συγκεκριμένους χώρους στους οποίους όλοι κι όλες γνώριζαν ότι έβριθαν από χυδαίες περιπτώσεις κακοποίησης ασθενέστερου από δυνατό, ωστόσο είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Σε κάθε εργασιακό κλάδο υπάρχουν αντίστοιχες και χειρότερες περιπτώσεις, όπως και στον δικό μας, όπου μπορεί να εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο, όμως δεν παύουν να υπάρχουν και να συνθλίβουν προσωπικότητες.

 

Στηρίζουμε όσες κι όσους βρήκαν την δύναμη να σπάσουν το απόστημα και περιμένουμε από τα αντίστοιχα Σωματεία και Συλλόγους να προχωρήσουν στις ενέργειες που απαιτούνται.