στον κλάδο των ΜΕΔ
Εδώ και πάνω από ένα μήνα έγκλειστοι, πολλοί από
εμάς στον κλάδο των ΜΕΔ νιώθουμε ότι η καθημερινότητά μας δεν έχει αλλάξει και
τόσο. Ούτως ή άλλως δουλεύαμε στα σπίτια μας, δέσμιοι για ώρες μπροστά στις
οθόνες μας. Λόγω της επισφάλειας που λυμαίνεται τον ευρύτερο κλάδο μας ούτως ή
άλλως αναλαμβάναμε κάθε δουλειά, χωρίς καμία διαβεβαίωση ότι θα ακολουθήσει και
η επόμενη. Πολλές φορές αναγκαζόμασταν να περιμένουμε για μήνες μέχρι να
πληρωθεί η κάθε δουλειά, ενώ είχαμε ήδη καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές και
ΦΠΑ. Πολλές φορές υπομέναμε τις αλλαγές στον προγραμματισμό των αφεντικών μας,
που αργούσαν για μήνες να μας πληρώσουν, επικαλούμενοι καθυστέρηση στην έκδοση
ενός βιβλίου ή πεσμένο τζίρο “επειδή οι πελάτες δεν πληρώνουν”.
Τι άλλαξε τώρα λοιπόν για μας; Ποια η διαφορά της
καραντίνας για τη δουλειά μας; Καμία. Κάποιοι “συνεργάτες” μας, εκδοτικοί
οίκοι, μεταφραστικά γραφεία, τεχνικές εταιρείες και επίσημοι φορείς κάθε
είδους, έχουν ήδη αρχίσει τις δικαιολογίες. Επικαλούνται φέτος τον κορονοϊό για
να μην πληρώσουν τιμολόγια για δουλειές που έχουν παραδοθεί μήνες πριν, για να
ζητήσουν μειώσεις στις αμοιβές, για να προβάλουν την ξαφνική δυσκολία τους να
πληρώσουν λόγω τριών εβδομάδων περιορισμού των συναλλαγών, ενώ για χρόνια πριν
αποθησαύριζαν από την, ήδη υποτιμημένη, εργασία των ΜΕΔ. Φυσικά ακόμα και τώρα, υπό τις παρούσες
συνθήκες, οι εκδότες ακολουθούν σιωπηρά και συντεταγμένα την πάγια τακτική τους
να μην καταβάλλουν τα ποσοστά των πνευματικών δικαιωμάτων στους μεταφραστές,
καταστρατηγώντας τον νόμο 2121/1993 (ΦΕΚ Α'25, 4/3/93) που ορίζει ρητά την
εκκαθάριση των πωληθέντων αντιτύπων σε ετήσια βάση και την πληρωμή του
αντίστοιχου ποσοστού στους δημιουργούς, επιπλέον της εφάπαξ αμοιβής για τη
μετάφραση, καθιστώντας μας έτσι έρμαια των όποιων κλυδωνισμών στη ροή της
δουλειάς.
Όπως μαθαίνουμε από συναδέλφους, σε πολλές
περιπτώσεις ο όγκος εργασίας πολλών μεταφραστικών γραφείων και εκδοτικών οίκων
είτε έχει κάπως μειωθεί είτε, στο κομμάτι που αφορά κείμενα της ΕΕ, παραμένει
αμετάβλητος.
Σε αυτό το γενικευμένο πλαίσιο υποτίμησης της ζωής
και της εργασίας μας έρχεται το φιλοδώρημα των 800 ή 600 ευρώ, και αυτό υπό
προϋποθέσεις. Προφανώς, για την κυβέρνηση,η καταβολή ενός τέτοιου ποσού σε εργαζόμενους
και εργαζόμενες με ΔΠΥ (ή και μισθωτούς) που μπορεί να έχουν μηδενικά έσοδα
αυτό το διάστημα ενώ καλούνται παράλληλα να ανταποκριθούν στο καθημερινό κόστος
διαβίωσης χρησιμοποιείται εργαλειακά για τη διαχείριση και τον μετριασμό της
δυσαρέσκειας ενόψει μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, ενός νέου γύρου οικονομικής και
κοινωνικής κρίσης. Το επίδομα αυτό αποδεικνύεται ακόμα πιο άσκοπο καθώς δεν
υπάρχει καμία ταυτόχρονη πρόβλεψη για απαλλαγή από τις τρέχουσες ασφαλιστικές
και φορολογικές μας υποχρεώσεις. Η μόνη επιλογή που μας «προσφέρθηκε» ήταν είτε
η αναστολή τους είτε η έγκαιρη καταβολή τους με έκπτωση, ενώ στο πνεύμα του
ανταποδοτικού συστήματος η μειωμένη εισφορά θα έχει αντανάκλαση στις συντάξιμες αποδοχές
μας. Ακόμα λοιπόν και εν μέσω μιας κατάστασης που απαιτεί «έκτακτα» μέτρα, δεν
προβλέπεται καμία εξαίρεση από τους βασικούς κανόνες του κρατισμού και του
καπιταλισμού.
Η γενικότερη ανασφάλεια που διακατέχει όλους μας
αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να μας συσκοτίζει. Στην «κρίση του κορονοϊού» δεν
πρέπει να γίνουμε συνέταιροι στις ζημιές των εργοδοτών μας, γιατί ποτέ δεν
γίναμε (και ούτε θέλουν να γίνουμε) συνέταιροι στα κέρδη. Καμία συναίνεση των
εργαζομένων στο κλίμα εθνικής ομοψυχίας του «όλοι μαζί μπορούμε» να ξεπεράσουμε
κι αυτή την κρίση, για το οποίο μας προετοιμάζουν.
Ποτέ δεν υπήρξαμε «συνεργάτες», δεν μοιραζόμαστε
τα κέρδη σας και δεν θα πληρώσουμε (πάλι) εμείς για τις ζημιές.
Από την πλευρά μας, απαιτούμε:
-Την πλήρη απαλλαγή των αυτοαπασχολούμενων ΜΕΔ από τις εισφορές στον ΕΦΚΑ,
τουλάχιστον για το διάστημα που θα διαρκέσουν τα περιοριστικά μέτρα.
-Την απαγόρευση απολύσεων, λήξης συνεργασιών ή τροποποίησης όρων εργασίας.
-Καμία μείωση αμοιβών με πρόσχημα την πανδημία του κορονοϊού.
-Την πλήρη καταβολή των οφειλόμενων με ευθύνη της εργοδοσίας και του
κράτους.
-Την έκτακτη πλήρη στήριξη των συναδέλφων/-σών που δεν εργάζονται ή
εργάζονται πολύ λιγότερο λόγω συνθηκών, με επίδομα που να καλύπτει πραγματικά
τις ανάγκες τους.
-Την πλήρη απαλλαγή από τις χρεώσεις σε ρεύμα, ίντερνετ, νερό κ.λπ., αλλά
και από την υποχρέωση καταβολής ενοικίου.
-Την παροχή πληρωμένης άδειας ασθενείας ή ειδικού σκοπού και σε
εργαζόμενους/-ες με ΔΠΥ.
-Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ως ΣΜΕΔ στεκόμαστε αλληλέγγυα στο πλάι όλων των συναδέλφων και
συναδελφισσών ΜΕΔ, αλλά και ευρύτερα των εργαζόμενων, και τους/τις καλούμε να
καταγγείλουν τον εμπαιγμό της κυβέρνησης και όλου του πολιτικού προσωπικού της
εθνικής συναίνεσης, όπως και κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, ώστε να αγωνιστούμε
αποφασιστικά και να επιβάλουμε τα αιτήματά μας για την ικανοποίηση των αναγκών
και των επιθυμιών μας.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να μην αποδεχτούν καμία
μεταβολή των συνθηκών εργασίας τους με αφορμή τον κορονοϊό. Σε οποιαδήποτε
τέτοια περίπτωση ή σε περίπτωση άλλης εργοδοτικής αυθαιρεσίας επικοινωνούμε με
τον ΣΜΕΔ (τηλεφωνικά ή μέσω μέιλ) για να οργανώσουμε την κοινή μας αντίδραση.
Η αλληλεγγύη είναι το πιο
αποτελεσματικό μέτρο προστασίας των εργαζομένων!
Παλεύουμε εδώ και τώρα για να
κερδίσουμε τη ζωή μας και όχι για σώσουμε τα κέρδη των αφεντικών!
Δύναμη σε όλους τους εργαζόμενους
και εργαζόμενες!
Οι αγώνες μας και η οργάνωσή μας δεν
μπαίνουν σε καραντίνα!