Για να ξαναγίνει ο συνδικαλισμός μια όμορφη λέξη

Μερικές φορές, ένα σχέδιο διατυπώνεται εκ του αντιθέτου, σε αρνητικό. Το ακριβώς αντίθετο από την επαγγελία του τίτλου είναι το περιφερόμενο προκάτ συνέδριο της ΓΣΕΕ, για την ηγεσία της οποίας ο χαρακτηρισμός «εργατοπατέρες» θα αποτελούσε χαϊδευτικό κοπλιμέντο.

Για αντιδράσεις στην εν λόγω κοσμική φιέστα, βλ. εδώ, εδώ και εδώ. 

Από κει και πέρα, για μια θετική διατύπωση του σχεδίου, όλα μένουν ανοιχτά, όλα έχουν να γίνουν. Πάντα χρειάζεται μια σοβαρή και σε βάθος συζήτηση γύρω από την, τεθλασμένη ασφαλώς, ιστορική εξέλιξη του συνδικαλισμού, για τις τυχόν νέες μορφές του, για τη σχέση του πρωτοβάθμιου με άλλα επίπεδα, για τη γενικότερη σημερινή του κατάσταση και τις προοπτικές του. Τα σωματεία ασφαλώς πρέπει να βρίσκονται στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων και οι κινήσεις τους να αποφασίζονται στις συνελεύσεις τους, αυτό εννοούμε άλλωστε όταν μιλάμε για δράσεις από τα κάτω, μακριά από ειδικούς, τεχνοκράτες, από τα πάνω φυτευτούς, επαγγελματίες συνδικαλιστές και κάθε λογής ρουφιάνους της εργοδοσίας ή/και του κράτους. Στο δρόμο αυτό πασκίζουμε να προχωρήσουμε, ξεπερνώντας παραλείψεις, λάθη, αστοχίες και γκρίνιες, πάντα με πίστη και σταθερότητα.