Την 1η
Νοεμβρίου, μαζί με μια σειρά άλλων πρωτοβάθμιων σωματείων, συμμετέχουμε
κι εμείς στη διακλαδική απεργία που οργανώνεται από τα κάτω. Αιτήματα της
απεργίας είναι οι αυξήσεις στους μισθούς/αμοιβές σύμφωνα με τις ανάγκες μας, η
επαναφορά της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (όσον αφορά τους
μισθωτούς) και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η κατάργηση της νομοθετικής
ρύθμισης που επιτρέπει τον ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση, η μείωση
των ωρών εργασίας και μια σειρά άλλα επιμέρους κλαδικά αιτήματα. Τα παραπάνω
είναι προφανώς επίκαιρα και σημαντικά, λαμβάνοντας υπόψη και την κυβερνητική
προπαγάνδα περί αύξησης (της τάξης περίπου των 20 ευρώ) του κατώτατου μισθού
και επαναφοράς των ΣΣΕ (με την πρόβλεψη για διάφορες περιοριστικές διατάξεις
ώστε τα αφεντικά να μπορούν να μπλοκάρουν στην πράξη την επεκτασιμότητά τους).
Παράλληλα, βέβαια, οι παραπάνω εξαγγελίες συνοδεύονται από την επικείμενη
μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος αλλά και την επαναφορά της μνημονιακής
τροπολογίας για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού όχι μέσω συλλογικών
διαπραγματεύσεων (μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών), αλλά απευθείας από την
εκάστοτε κυβέρνηση με βάση τις «αντοχές της οικονομίας».
Στον
κλάδο της μετάφρασης-επιμέλειας-διερμηνείας-υποτιτλισμού και συναφών υπηρεσιών
η επισφάλεια έχει γίνει σχεδόν προαπαιτούμενο της εύρεσης εργασίας. Καθώς έχουμε
αναγκαστεί να γίνουμε, στην πλειονότητά μας, εργαζόμενοι/ες με μπλοκάκι, η
χαλαρότητα των σχέσεων εργασίας και η συνεχής μείωση των υποχρεώσεων των «συνεργατών»
μας (κατ' ουσία εργοδοτών μας) συνεπάγεται τη μετακύλιση τους σε
εμάς (αυτασφάλιση, δυσβάστακτη φορολογία σαν να είμαστε επιχειρηματίες, κ.λπ.).
Δεν είμαστε όμως ούτε επιχειρηματίες ούτε εργοδότες, ούτε «αφεντικά του εαυτού
μας» ούτε συνεργάτες, ούτε συνάδελφοι με τα αφεντικά μας. Η παροχή των
υπηρεσιών μας εντάσσεται στον όρο της τηλεεργασίας και θα μπορούσε να
υποχρεώνει τους «συνεργάτες» μας να μας παρέχουν ασφάλιση, φορολογική κάλυψη,
επίδομα αδείας ή μητρότητας, κ.λπ. Αντ’ αυτού, η καθημερινότητά μας είναι μια
συνεχής ανασφάλεια μέχρι την επόμενη δουλειά που κανένας δεν μας εγγυάται ότι
θα έρθει, με μερική απασχόληση, άλλες φορές με εξοντωτικά ωράρια, εργασία τα
σαββατοκύριακα και τις αργίες, χωρίς δικαιώματα, αλλά μόνο με υποχρεώσεις.
Η
διεκδίκηση συλλογικής ρύθμισης ενός μίνιμουμ ωρών εργασίας και μιας μίνιμουμ
αμοιβής (με βάση τις ανάγκες μας) είναι ένα σοβαρό ζητούμενο για εμάς καθώς δεν
υπάρχει ακόμα συλλογική κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας. Πολλοί συνάδελφοι
δουλεύουν με όρους εξαρτημένης εργασίας ενώ αμείβονται και ασφαλίζονται με
μπλοκάκι. Το μασκάρεμα των επαγγελμάτων που ασκούν τα μέλη μας ως επιχειρηματική
δραστηριότητα έχει αποτρέψει μεγάλο μέρος των ίδιων των εργαζόμενων να
αυτοπροσδιοριστούν ως υπάλληλοι. Αυτό έχει οδηγήσει στην απομόνωση των
συναδέλφων (που εντείνεται από τη μοναχική φύση της δουλειάς μας μπροστά σε
έναν υπολογιστή) και στον κατακερματισμό των ανθρώπων του κλάδου.
Συνήθως,
αγωνιζόμαστε ο καθένας και η καθεμία ατομικά απέναντι στους εργοδότες μας για
τη διαπραγμάτευση αμοιβών. Έτσι πολλές φορές υποφέρουμε από την εντατικοποίηση
της δουλειάς και τις στενότατες προθεσμίες, ενώ φοβόμενοι/ες να μην «μείνουμε
έξω από τον κλάδο» λαμβάνουμε εντέλει εξευτελιστικές αμοιβές-φιλοδωρήματα που δεν
αφήνουν περιθώρια βιοπορισμού μόνο από το επάγγελμα αυτό, καταβάλλονται με
καθυστέρηση μηνών και συχνά μετά από πολλά τηλεφωνήματα και μέιλ «υπενθύμισης»
των χρωστούμενων.
Μια άλλη
εξοντωτική μόδα, που προβάλλεται έντονα τα τελευταία χρόνια από ιδιωτικούς
φορείς, πλέον με τη συνδρομή και πανεπιστημιακών φορέων, είναι το κυνήγι της
διεύρυνσης των γνώσεων μας, πάντα με δικά μας έξοδα. Όπως φαίνεται, το
πανεπιστήμιο δεν αρκεί πλέον, το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, τα post-doc ακόμα... Οι εξελίξεις τρέχουν, τα υπολογιστικά
προγράμματα βελτιώνονται και εμείς πρέπει να τα διαθέτουμε όλα. Κατοχή της
γλώσσας, ορολογία, σεμινάρια, πιστοποιήσεις κάθε είδους. Μια τάση που προσφέρει
τεράστια κέρδη στους φορείς της, υπονομεύοντας τη δημόσια παιδεία και
δημιουργώντας επαγγελματίες-μηχανές, με συγκεκριμένα προσόντα, κατάλληλους/ες
μόνο για μια συγκεκριμένη εργασία, την οποία καλούνται να εκτελέσουν άρτια, τάχιστα
και φθηνά.
Στην
απεργία αυτή:
-
Διεκδικούμε συλλογικά και υπερασπιζόμαστε τις προτεινόμενες κατώτατες αποδεκτές
αμοιβές μας και τη χρήση των πρότυπων συμφωνητικών μας (ως βάση διαπραγμάτευσης
για περαιτέρω αυξήσεις) κόντρα στην εργοδοτική λογική των ατομικών
διαπραγματεύσεων, της σωστής δικτύωσης, διαφήμισης κ.λπ.
-Οργανωνόμαστε
στο σωματείο μας, στεκόμαστε με αλληλεγγύη και αγωνιζόμαστε μαζί με τους/τις
συναδέλφους μας.
-Αναλαμβάνουμε
από κοινού δράσεις με εργαζόμενους/-ες άλλων κλάδων. Προτάσσουμε κοινές
ανάγκες-κοινά συμφέροντα-κοινούς αγώνες που οργανώνονται από εμάς για εμάς.
-Στηρίζουμε
τον αγώνα από τα κάτω για την ανάδειξη των δικών μας συμφερόντων μακριά από
τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού, τύπου ΓΣΕΕ.
