Live οικονομικής ενίσχυσης με τις Dudettes (Σάββατο 20/5)

Γενική Απεργία, Τετάρτη 17 Μαΐου

Το νέο πακέτο μέτρων που μας χαρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε αγαστή συνεργασία με τους «θεσμούς» και με τις ευλογίες του ΣΕΒ, προβλέπει, μεταξύ άλλων: 

- Αύξηση των εισφορών για τους αυτοαπασχολούμενους. Βάση για τον υπολογισμό των εισφορών μας θα είναι πια, εκτός από τα φοβερά και τρομερά «κέρδη» μας, και οι εισφορές που πληρώσαμε τον προηγούμενο χρόνο. Οι νέες αυξημένες εισφορές θα αντιστοιχούν, βέβαια, σε ακόμα χαμηλότερες συντάξεις και ακόμα χειρότερες παροχές υγείας. Η υπουργός εργασίας κ. Αχτσιόγλου μάς καθησύχασε λέγοντας πως με την έκπτωση 15% που θα ισχύσει, η αύξηση θα ισοσταθμιστεί. Ξέχασε όμως να μας πει ότι η αύξηση εισφορών είναι για πάντα, ενώ η έκπτωση θα ισχύει μόνο το 2018... Να θυμίσουμε εδώ ότι η ευνοϊκή ρύθμιση που υποτίθεται πως ισχύει για τους μπλοκάκηδες με έναν ή δύο εργοδότες στην ουσία δεν εφαρμόζεται: όταν οι εργοδότες καταβάλλουν το ποσοστό που τους αναλογεί μειώνουν αντίστοιχα την «αμοιβή», ενώ δεν τους υποχρεώνει κανείς να πληρώσουν αν δεν τους καταγγείλει ο ίδιος ο εργαζόμενος! Πάρα πολλοί εργοδότες βάζουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι δεν έχουν τέτοια αξίωση, ενώ άλλοι, όπως τα Πανεπιστήμια, θεωρούν πως το θέμα δεν τους αφορά καν.

- Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Τρίβουν τα χέρια τους πολυεθνικές και μεγαλέμποροι: ξεζούμισμα των εργαζόμενων, αύξηση των κερδών τους, εξαφάνιση των μικρών και αυτοαπασχολούμενων με ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίων στα χέρια τους. Κατά τον υπουργό Οικονομίας, πρόκειται απλώς για έναν αναγκαίο «εκσυγχρονισμό». 

- Επιτάχυνση της διαδικασίας των ηλεκτρονικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών, μεταφορά δανείων σε fund.

- Μείωση του αφορολόγητου στα 5.600 ευρώ περίπου (από 8.600) για μισθωτούς (εξακολουθούμε, φυσικά να μην έχουμε αφορολόγητο οι αυτοαπασχολούμενοι).

- «Εξορθολογισμός», δηλαδή μείωση, προνοιακών και άλλων επιδομάτων (ανεργίας, θέρμανσης, οικογενειακό κλπ.) και κατάργηση έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες.

- Παγίωση όλων των μέτρων που ψηφίστηκαν μετά το 2011 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και δημιουργία συστήματος για την εκτίμηση της αντιπροσωπευτικότητας των οργανώσεων που υπογράφουν κλαδικές συμβάσεις.

- Έμμεση θέσπιση του λοκ άουτ, δηλ. δυνατότητα των επιχειρηματιών να μην πληρώνουν όσους εργάζονται σε μέρες απεργίας, ως μέσο πίεσης στους απεργούς και απελευθέρωση των απολύσεων.

- Δέσμευση για αύξηση της απαρτίας στην προκήρυξη απεργιών, διευκολύνσεις στις απολύσεις συνδικαλιστών, περιορισμό των συνδικαλιστικών αδειών, δημιουργία μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων (φακέλωμα συνδικαλιστών).

Σύνολο 4,2 δις περίπου, που προστίθενται σε όσα έχουμε πληρώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από την άλλη, η κυβέρνηση υπόσχεται τα περίφημα «αντίμετρα» για να προλάβει αντιδράσεις: τα αντίμετρα, όμως, θα ισχύσουν μόνο με την προϋπόθεση πλεονασμάτων 3,5% τα επόμενα χρόνια και μόνο κατά το ποσοστό που θα ξεπερνά αυτό το 3,5%. Π.χ. αν το πρωτογενές πλεόνασμα φτάσει στο 4%, τα αντίμετρα θα είναι της τάξης του 0,5%. Εκτός αυτού, η κυβέρνηση βαφτίζει αντίμετρα και μέτρα που είναι καθαρά υπέρ του κεφαλαίου, π.χ. μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και επιδότηση τζάμπα εργαζομένων, ή μέτρα για την αντιμετώπιση της απόλυτης φτώχειας. Ευρύτερα, ακόμη και αυτά τα μέτρα δήθεν υπέρ των εξαθλιωμένων το κεφάλαιο εξυπηρετούν, αφού έχουν σαν προϋπόθεση την επίταση της εξαθλίωσης, τη διάλυση των συστημάτων ασφάλισης και πρόνοιας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία κλπ.

Σε συνέχεια, λοιπόν, των προηγούμενων μνημονίων, το κράτος κόβει για άλλη μια φορά μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, για να του περισσεύει ζεστό χρήμα για «επενδύσεις», «ανάπτυξη» και επιδότηση των επιχειρηματικών ομίλων. Η ανάπτυξη που υπόσχονται έχει κέρδη και φιλέτα για το κεφάλαιο, και απληρωσιά, ελαστικές σχέσεις εργασίας, χρέη και κατασχέσεις, ιδιωτικοποιημένη υγεία, περιορισμένα συνδικαλιστικά δικαιώματα για εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, συνταξιούχους. 

Εμείς, μπορούμε να συνεχίσουμε να περιμένουμε πότε θα έρθει αυτή η ανάπτυξή τους ή με ποιο «αντίμετρο» θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, κλεισμένοι στο καβούκι μας και τα προβλήματά μας. Έχουμε όμως κι άλλη επιλογή: να βγούμε στον δρόμο του αγώνα, να δυναμώσουμε τα σωματεία μας, να διεκδικήσουμε συλλογικά, να βάλουμε φρένο στην επιβολή των μέτρων και να αντισταθούμε στη λεηλασία της ζωής μας. Αυτό ακριβώς που προσπαθούν να προλάβουν, χτυπώντας τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Έχουμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο. Η δύναμη είναι στα χέρια μας.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 17ης ΜΑΪΟΥ

Προσυγκέντρωση του ΣΜΕΔ για το απεργιακό συλλαλητήριο της Αθήνας

Τετάρτη 17/5, 11 μ.μ., Πύλη Πολυτεχνείου (οδός Πατησίων)

Below Standard πρακτικές φεσώματος, Μέρος 2ο: Η περίπτωση Intertranslations (ξανά)

Πρόσφατα, συνάδελφος και μέλος του ΣΜΕΔ επικοινώνησε με το Σύλλογο για πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τη μεταφραστική εταιρεία Intertranslations, η οποία ως γνωστόν έχει εξέχουσα θέση στη μαύρη λίστα του ΣΜΕΔ με τους μπαταχτσήδες του κλάδου. Το ζήτημα αφορούσε μια πρακτική με την οποία ασχοληθήκαμε ξανά πολύ πρόσφατα: την επίκληση της «χαμηλής ποιότητας» μιας παραδομένης δουλειάς, και συγκεκριμένα βάσει της «βαθμολογίας» της δουλειάς αυτής από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως λόγου άρνησης πληρωμής του ή της συναδέλφου που την έφερε σε πέρας.

Η συνάδελφος ανέλαβε και παρέδωσε τρία έργα που είχαν ανατεθεί στην εταιρεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ενώ όμως είχε πληρωθεί για τα δύο και περίμενε την εξόφληση του τρίτου, η εταιρεία την ενημέρωσε ότι δύο από τις μεταφράσεις της είχαν βαθμολογηθεί ως Below Standard από τη Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔΜ) και γι' αυτό δεν θα της κατέβαλλαν την τρίτη πληρωμή που εκκρεμούσε .

Η συνάδελφος επικοινώνησε με τη ΓΔΜ και πληροφορήθηκε ότι από τα τρία έργα μόνο ένα είχε πάρει κακή βαθμολογία –όχι όμως εκείνο για το οποίο δεν την πλήρωναν– κι επίσης ότι η Επιτροπή είχε βέβαια πληρώσει την εταιρεία κανονικά και για τα τρία, διότι, όπως έχουμε τονίσει ξανά, η βαθμολογία Below Standard από τη ΓΔΜ για μεταφράσεις δεν συνιστά λόγο μη πληρωμής των εργολάβων της Έτσι, όταν η συνάδελφος επικοινώνησε ξανά με την Intetranslations, την ενημέρωσαν πλέον ότι είχαν αποφασίσει να μην την πληρώσουν για το τρίτο έργο ως ποινή για την «κακή απόδοσή» της.

Το πρόβλημα είναι διπλό. Η πρακτική των κυρώσεων με τη μορφή μείωσης της αμοιβής ή προστίμων εφαρμόζεται και επισήμως από άλλες εταιρείες, με την ένταξη ανάλογης ρήτρας στο συμβόλαιο ανάθεσης. Η πρακτική αυτή –«κάνε τη δουλειά και θα δούμε πόσα θα πάρεις»–, που είναι εντελώς έξω από κάθε λογική και κάθε κανόνα, όταν εφαρμόζεται επίσημα και συστηματικά από κάποιους, είναι αναμενόμενο να αρχίσει σταδιακά να χρησιμοποιείται και από άλλους, χωρίς προηγούμενη συμφωνία, μέχρι να καταστεί κοινός τόπος. Και βέβαια, σε ό,τι αφορά τις αναθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό επιτρέπει στις εταιρείες να δίνουν ολοένα πιο χαμηλές προσφορές για να παίρνουν τα έργα από την Επιτροπή, αφού στη συνέχεια είναι στη διακριτική τους ευχέρεια αν και πόσο θα πληρώσουν τους συναδέλφους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για την κατάσταση αυτή δεν είναι άμοιρη ευθυνών ούτε η ΓΔΜ: μολονότι στην αλληλογραφία με τη συνάδελφο έδειξε ενδιαφέρον και έδωσε όλες τις σχετικές πληροφορίες, επικοινώνησε δε όπως φαίνεται και με την Intertranslations, διατήρησε ωστόσο την παλιά θέση της ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο δεν της επιτρέπει να αναμειχθεί στις σχέσεις των εταιρειών που αναλαμβάνουν έργα για λογαριασμό της με τους εργαζόμενούς τους, «εσωτερικούς» και «εξωτερικούς» (βλ. αναλυτικά το υπόμνημα του ΣΜΕΔ προς τη ΓΔΜ προ πενταετίας ήδη). Δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: το «ισχύον νομικό πλαίσιο» είναι άλλωστε κομμένο και ραμμένο (από τους εγχώριους και τους διεθνείς «αρμοδίους») στις απαιτήσεις της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. 

Στο διά ταύτα: πληροφορούμε τόσο την Intertranslations όσο και κάθε άλλο επίδοξο μιμητή της ότι συνάδελφοι που βρίσκονται φεσωμένοι με τέτοια (ή άλλα) γελοία προσχήματα θα πληρώνονται κανονικά και αμέσως, ειδάλλως οι καλές εταιρείες θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους, στα γραφεία τους, στον δρόμο, στις δικαστικές αίθουσες ή όπου χρειαστεί. Δεν θα βαρεθούμε να το φωνάζουμε: σε όσους λεηλατούν τη δουλειά μας και τη ζωή μας δεν αξίζει καμία ανοχή.