Πρόσφατα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα νέα σχέδιά της για το ασφαλιστικό, χρησιμοποιώντας τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν χρόνια τώρα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις περί «βιωσιμότητας», «δικαιοσύνης» κλπ., νομιμοποιώντας όλους τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους και κοροϊδεύοντας ανοιχτά τους εργαζόμενους.
Ως αυτοαπασχολούμενοι, οι μεταφραστές-επιμελητές-διορθωτές καλούμαστε να πληρώνουμε το 20% των καθαρών εισοδημάτων μας για τη σύνταξη, συν το 6,95% για την υγεία. Στην ουσία, αυτό σημαίνει συντάξεις πείνας (στα βαθιά γεράματα, μετά τις συνεχείς αυξήσεις των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης) για την τεράστια πλειονότητα των συναδέλφων, που δουλεύουμε «ευέλικτα», χωρίς σταθερή δουλειά και με ατέλειωτες ώρες εργασίας αλλά ελάχιστες αμοιβές. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα της μείωσης εισφορών για ορισμένους αυτοαπασχολούμενους ως απόδειξη «κοινωνικής δικαιοσύνης», αποκρύπτοντας βέβαια το γεγονός ότι στην περίπτωση αυτή ο ασφαλισμένος από τη μια θα πάρει κατά πολύ μειωμένη σύνταξη και από την άλλη θα χάσει τις αυξημένες εισφορές που πλήρωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι εισφορές αυτές, μαζί με την έλλειψη παροχών υγείας, τη δυσβάσταχτη φορολογία από το πρώτο ευρώ, την εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος, τα χαράτσια κλπ. θα οδηγήσουν στον αφανισμό και θα φτωχοποιήσουν ακόμη περισσότερο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση διαλύει τελείως τον όποιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα της ασφάλισης, μετατρέποντάς τη σε ατομική υπόθεση του ασφαλισμένου και αφήνοντας ανοιχτό πεδίο δράσης για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές. (Ήδη, παράλληλα με την πρόταση για το νέο ασφαλιστικό, η κυβέρνηση δεν έχασε χρόνο και κατέθεσε στη βουλή νομοσχέδιο 600 σελίδων που ρυθμίζει το καθεστώς ιδιωτικής ασφάλισης, εναρμονίζοντάς το με τα ισχύοντα στην ΕΕ.) Η υποχρέωση του κράτους περιορίζεται στη λεγόμενη «εθνική» σύνταξη των 384 ευρώ, χωρίς φυσικά καμία εγγύηση ούτε για το ύψος αυτής της σύνταξης ούτε για την υποχρεωτικότητα ή την καθολικότητά της, αφού υπάρχει συζήτηση για τη χορήγησή της με εισοδηματικά κριτήρια, ενώ ήδη σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση δεν θα την δικαιούνται ασφαλισμένοι χωρίς παραμονή 40 χρόνων στην Ελλάδα ούτε όσοι αναγκάζονται να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη λόγω αναπηρίας! Συνολικά, η σύνταξη (εθνική + ανταποδοτική) μειώνεται και για τους μισθωτούς ακόμη και σε σχέση με τον νόμο Λοβέρδου (3863/2010), καθώς υπολογίζεται με βάση ποσοστό αναπλήρωσης 38,68% σε σχέση με 45,85% στον νόμο Λοβέρδου και 70% στο παλιό σύστημα, και με βάση μικρότερο συντάξιμο μισθό, αφού λαμβάνεται υπόψη όλος ο εργάσιμος βίος και όχι μόνο τα τελευταία 5 χρόνια εργασίας.
Επιπλέον, ενοποιούνται τα ταμεία σε έναν οργανισμό, τον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), με προς τα κάτω ενοποίηση όλων των παροχών αντίστοιχα, καταργείται το ΕΚΑΣ και μειώνονται οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων μετά το 2018. Τα μέτρα αυτά δεν παίρνονται, όπως ισχυρίζεται ψευδώς η κυβέρνηση, επειδή τα ταμεία χρεοκοπούν λόγω των πρόωρων συντάξεων, των υψηλοσυνταξιούχων και της ανεργίας. Τα αποθεματικά των ταμείων –δηλαδή ο κόπος των ασφαλισμένων που πλήρωναν τόσα χρόνια– δεν εξαφανίστηκαν με ευθύνη των εργαζόμενων: έγιναν φτηνό χρήμα για επιχειρηματίες και «ανάπτυξη», εξανεμίστηκαν μέσω της εισφοροδιαφυγής των αφεντικών και των συνεχών μειώσεων των εργοδοτικών εισφορών, καταληστεύτηκαν και κουρεύτηκαν με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής, σύμφωνα με τις επιταγές των καπιταλιστών και της ΕΕ. Ας διασφαλίσουν αυτοί, λοιπόν, και το κράτος τους τη «βιωσιμότητα» των ταμείων και ας αφήσουν κατά μέρος τα παραμύθια.
Πανηγυρίζει επίσης η κυβέρνηση γιατί κατάφερε να «πείσει» τους εργοδότες να πληρώνουν εισφορές αυξημένες κατά 1%. Δεν ήταν όμως και τόσο δύσκολο αυτό το έργο: πρόκειται για προσωρινή μόνο αύξηση, αφορά μόνο τα επικουρικά ταμεία, όταν για την κύρια σύνταξη οι εργοδοτικές εισφορές μειώθηκαν τα τελευταία χρόνια 3,9%, και το κυριότερο, δίνεται με αντάλλαγμα τη «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», δηλαδή ευνοϊκότερη φορολογία, επιδοτήσεις και άλλα μέτρα που απαιτούν οι εργοδότες για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Πριν από λίγες μέρες, ψηφίστηκε (με τους απαραίτητους «αστερίσκους» για αποποίηση της ευθύνης από μέρους της κυβέρνησης) ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης που κατοχυρώνει το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία (lock-out) καθώς και την κατάργηση της μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία για εργατικές διαφορές.
Είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα παιχτεί και πάλι το γνωστό θέατρο της «σκληρής διαπραγμάτευσης»: η τρόικα/κουαρτέτο θα θέλει να επιβάλει εισοδηματικά κριτήρια στην «εθνική» σύνταξη και η κυβέρνηση θα ανθίσταται σθεναρά· η τρόικα/κουαρτέτο θα θέλει να αυξήσει το όριο κατοχύρωσης σύνταξης από τα 15 στα 20 χρόνια, η κυβέρνηση θα βάζει κόκκινες γραμμές, κλπ. κλπ. Ας μη συναινέσουμε ούτε σ’ αυτή την κοροϊδία. Ας απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν:
- Διατήρηση και ενίσχυση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης – Δεν θα μετατραπούμε σε εξατομικευμένους «επενδυτές» των ασφαλιστικών μας εισφορών
- Μείωση εισφορών ανάλογα με το εισόδημα χωρίς καμία μείωση στις παροχές σύνταξης και υγείας όπως ίσχυαν πριν από το μπαράζ των περικοπών
- Κατάργηση όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων
- Δωρεάν υγεία για όλους: άνεργους, μετανάστες, εργαζόμενους χωρίς ασφαλιστική κάλυψη
- Να επιστρέψουν οι καπιταλιστές τα κλεμμένα αποθεματικά των ταμείων
Να μην αφήσουμε να περάσει η οριστική κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης
Να διεκδικήσουμε όλο τον πλούτο που εμείς οι ίδιοι παράγουμε
Συμμετοχή στη γενική απεργία της 4ης Φεβρουαρίου – Κλιμάκωση των αγώνων
