Η επιμονή της εταιρείας All Translations του κ. Νίκου Δρακούλη να υπερασπίζεται τους χείριστους όρους εργασίας των συναδέλφων μας (βλ. αναλυτικά) μάς αναγκάζει να επανέλθουμε στην υπόθεση αυτή.
Όπως φαίνεται, η εκμετάλλευση των εργαζόμενων και «συνεργατών» των μεταφραστικών γραφείων για κάποιους θεωρείται πλέον ως παγιωμένη συνθήκη εργασίας, η οποία όταν «προσβάλλεται» με τη δημοσιοποίηση των επαχθέστατων όρων της και την απαίτηση των αυτονόητων, όπως η καταβολή της αμοιβής για εργασία που έχει παρασχεθεί, θα πρέπει να λαμβάνει απαντήσεις μέσω εξώδικων. Μια εξώδικη δήλωση ήταν λοιπόν η –εύκολη, θα λέγαμε– απάντηση του μεταφραστικού γραφείου All Translations στον Σύλλογο, μετά τις προσπάθειες διεκδίκησης των δεδουλευμένων της συναδέλφου μέσω του Συλλόγου.
Με ένα σαθρό κείμενο, ο κ, Δρακούλης καταβάλλει κάθε προσπάθεια να παρερμηνεύσει τη μεταξύ μας επικοινωνία και τις ενέργειές μας για την προστασία και τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων συναδέλφων προσπαθώντας να ποινικοποιήσει τη συμπεριφορά μας. Έχει, άλλωστε, καταστεί προσφιλής πρακτική των εργοδοτών από τη μία να αθετούν συστηματικά την κείμενη νομοθεσία και από την άλλη να προσπαθούν με νομικά μέσα να εκφοβίσουν και να σταματήσουν τις νόμιμες διεκδικήσεις των εργαζόμενων και των σωματείων τους. Η απάντησή μας δόθηκε επίσης με εξώδικη δήλωση, καθώς κρίναμε ότι τέτοιου είδους ενέργειες, οι οποίες λαμβάνουν μεν χώρα με τη νόμιμη οδό, πλην όμως προσπαθούν να δικαιολογήσουν παράνομες συμπεριφορές, δεν θα πρέπει να μένουν αναπάντητες και να αποτελούν έτσι λύση γι’ αυτούς που τις επιλέγουν.
Ο ισχυρισμός της All Translations ότι λόγω «πλημμελούς», όπως ισχυρίζεται, μετάφρασης συναδέλφου το γραφείο διέκοψε τη συνεργασία με πελάτες του δεν ευσταθεί για πολλούς λόγους: Πρώτον, είναι φανερό ότι αποτελεί πρόφαση, καθώς το γραφείο ανέθεσε από τότε και άλλες εργασίες στη συνάδελφο. Δεύτερον, αποτελεί τελείως αυθαίρετο επιχείρημα που δεν βασίζεται σε στοιχεία και, κυρίως, εφαρμόζεται εκ των υστέρων χωρίς να έχει προηγηθεί συμφωνία για το τι συνιστά «πλημμελή» μετάφραση και ποιος την ορίζει. Τρίτον, συνδέει την (αυθαίρετα οριζόμενη) ποιότητα της μετάφρασης με την αμοιβή, επίσης αυθαίρετα. Τέταρτον, εφόσον καμία μνεία δεν γίνεται σε αναθεωρητές και διορθωτές, σημαίνει ότι το γραφείο παραδίδει στους πελάτες του τις μεταφράσεις χωρίς να περνούν από «δεύτερο μάτι», επιχειρώντας έτσι να μεταφέρει την ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα από το γραφείο συνολικά στους μεμονωμένους κάθε φορά εργαζόμενους.
Είναι γελοίο να χαρακτηρίζεται «απόρρητη επαγγελματική συμφωνία» ένα e-mail ανάθεσης μετάφρασης με κρυφή κοινοποίηση σε άγνωστο αριθμό μεταφραστών ή να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας των ενεργειών μας ως επαγγελματικού σωματείου και να παρουσιάζονται αυτές οι ενέργειες ως απειλές εκ μέρους μας, ενώ δεν θα είχαμε κανένα λόγο να επικοινωνήσουμε με το γραφείο αυτό εάν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στους συναδέλφους. Ο χαρακτηρισμός δε των συναδέλφων ως «συνεργατών», ούτως ώστε τα γραφεία να διαφημίζονται στους υποψήφιους πελάτες εκμεταλλευόμενα πλήρως την επιστημονική κατάρτιση και επαγγελματική ευσυνειδησία των συναδέλφων, θα πρέπει να εξαλειφθεί. Δεν είναι δυνατόν οι εξωτερικοί εργαζόμενοι σε μεταφραστικά «σφαγεία» να γίνονται τυφλοί ανταγωνιστές μεταξύ τους, προκειμένου να μειοδοτούν ή να συμμορφώνονται στις ήδη εξευτελιστικές αμοιβές που αυτά προτείνουν. Και αν ο κάθε κ. Δρακούλης στέλνει απειλητικά εξώδικα, επικαλούμενος θεούς και δαίμονες και απαιτώντας να ζητήσουμε δημόσια «συγγνώμη» (όπως αναφέρεται στο εξώδικο), οι απαντήσεις μας θα είναι αντίστοιχες των ενεργειών αυτών, γιατί τέτοιου είδους «μαγαζάκια» μετάφρασης βλάπτουν σοβαρά τόσο τον χώρο όσο και την έννοια της μετάφρασης ως παροχής εξειδικευμένης εργασίας με αξιοπιστία και ακρίβεια.