«Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοικτοί από το ‘74-‘75 μέχρι σήμερα.»
– Ν. Δένδιας, υπουργός Δημόσιας Τάξης
Η επιστροφή, λοιπόν, της χώρας στα χρόνια πριν από το 1974 επιβεβαιώθηκε ξανά την Τετάρτη, 30 Γενάρη, στο υπουργείο Εργασίας, όταν πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν βίαια σε συνδικαλιστές του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, τραυματίζοντας 8 και συλλαμβάνοντας 35.
Οι τραυματίες και οι συλληφθέντες («εισβολείς» και «επιδρομείς», κατά τα ανυπόληπτα ΜΜΕ της χώρας), που σύρθηκαν από τα ΜΑΤ μέσα από το ίδιο το υπουργικό γραφείο και παραπέμφθηκαν στο αυτόφωρο με τις στερεοτυπικές πλέον κατηγορίες της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» (καθότι το εν λόγω υπουργείο είναι, ως γνωστόν, το «σπίτι της εργασίας»...) και των «απρόκλητων φθορών» (για τις οποίες τόσο το Π.Α.ΜΕ. όσο και δημοσιογραφικές πηγές υποστηρίζουν απερίφραστα ότι ήταν στημένες), διαμαρτύρονταν για δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, σύμφωνα με τις οποίες η κοινωνική ασφάλιση βασίζεται σε «πελατειακές σχέσεις». Σύμφωνα με άλλες πηγές, βέβαια, ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας βασίζεται σε πελατειακές σχέσεις, ενώ η κοινωνική ασφάλιση, την οποία η τρικομματική κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα να διαλύσει με συνοπτικές διαδικασίες, βασίζεται στον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων. Το ίδιο αίμα που δεν διστάζουν να χύσουν σε κάθε ευκαιρία οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του ελληνικού κράτους. Τον ίδιο ιδρώτα που δεν σέβονται, φαίνεται, ούτε οι δικαστικές αρχές, οι οποίες μετέτρεψαν τις αρχικές κατηγορίες σε ποινική δίωξη για «παράνομη παραμονή σε χώρο δημόσιας υπηρεσίας»: καιρός να αρχίσουν να διώκονται ποινικά και οι ουρές στις εφορίες!
Η τρικομματική κυβέρνηση που ενέσκηψε στη χώρα τον περασμένο Ιούνιο έδειξε από νωρίς τις προθέσεις της, τερματίζοντας με τα ΜΑΤ την πολύμηνη απεργία στη Χαλυβουργία Ελλάδος (της οποίας ο ιδιοκτήτης έγινε εσχάτως συνοδός του πρωθυπουργού στα ταξίδια του σε σεΐχηδες), στέλνοντας επίσης τα ΜΑΤ να τσακίσουν κατοίκους της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής που διαμαρτύρονταν ενάντια στην παράδοση της γης τους σε Καναδούς χρυσωρύχους και Έλληνες μεγαλοεργολάβους, και οργανώνοντας ένα πανελλαδικής εμβέλειας πογκρόμ μεταναστών στο οποίο έδωσε κιόλας την επαίσχυντη επωνυμία «Ξένιος Δίας». Από τα τέλη Δεκεμβρίου και μετά, η κυβέρνηση έβαλε στο στόχαστρο κατά σειρά τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους, τους φοιτητές και τους συνδικαλιστές, ελπίζοντας φανερά να εκκαθαρίσει το κοινωνικό πεδίο από οτιδήποτε θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην αυταρχική καπιταλιστική αναδιάρθρωση που πλασάρεται συστηματικά ως «έξοδος από την κρίση» και «ανάπτυξη της χώρας». Δυστυχώς για την κυβέρνηση και τους πλασιέ της, μπορούμε ακόμα να αναγνωρίζουμε αν «αναπτύσσεται» ή υποτιμάται βαθιά η δουλειά μας, η νοημοσύνη μας, η ζωή μας η ίδια.
Η βάναυση κρατική επίθεση στους συνδικαλιστές του Π.Α.ΜΕ. εντάσσεται στο ενιαίο κατασταλτικό σχέδιο που εφαρμόζεται ενάντια σε όλη την εργατική τάξη, ενάντια σε κάθε εστία αντίστασης και υπεράσπισης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων ολόκληρων δεκαετιών, ολόκληρου αιώνα. Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών δηλώνει την αμέριστη αλληλεγγύη του στους συλληφθέντες και απαιτεί την άμεση παύση κάθε δίωξης εναντίον τους. Εκφράζει τη συμπαράστασή του στους τραυματίες και συγχρόνως την περιφρόνησή του για κάθε θλιβερό φερέφωνο που επικροτεί την καταστολή ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, ποντάροντας στους μηχανισμούς του κοινωνικού αυτοματισμού και του καθημερινού εκφασισμού. Απέναντι σε όλα τα ψευδοδιλήμματα που μας θέτουν καθημερινά, η μόνη επιλογή που έχουμε να κάνουμε είναι απλή: Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ.
