Pay Me My Money Down (2012 Greek Edition)

 

Βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα, στη Βόρεια Αμερική, και πιο συγκεκριμένα στα νησιά της Τζόρτζια: εκεί, μαύροι απελεύθεροι σκλάβοι, φορτοεκφορτωτές πλοίων, είχαν συχνά να υποστούν την κυνική εξαπάτηση πονηρών καπετάνιων που, αφού εκμεταλλεύονταν τη δουλειά των φορτοεκφορτωτών, σάλπαραν μέσα στη νύχτα για να αποφύγουν να τους πληρώσουν.

Τότε, πριν από την καθιέρωση της μισθωτής εργασίας και την άνοδο του εργατικού κινήματος, οι πρόγονοί μας αυτοί ελάχιστα μέσα είχαν στη διάθεσή τους για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους: ούτε εργατική νομοθεσία, ούτε συνδικάτα, ούτε κράτος πρόνοιας που θα έσπευδε να επανορθώσει τις αδικίες σε βάρος τους. Τις περισσότερες φορές έλυναν τους λογαριασμούς τους με το «έτσι θέλω», αφήνοντας συγχρόνως ως παρακαταθήκη των διαμαρτυριών τους τραγούδια βγαλμένα κατευθείαν από την αφρικανική καταγωγή τους, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα σώματά τους ως μουσικά όργανα. Όντας αποκομμένοι από το χωνευτήρι της αμερικανικής ενδοχώρας, οι απελεύθεροι της Τζόρτζια είχαν διατηρήσει έντονη τη λαϊκή παράδοση των σκλάβων προγόνων τους.

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, σε μια γωνιά του προηγμένου καπιταλιστικού κόσμου, και πιο συγκεκριμένα στη μνημονιακή Ελλάδα: εδώ, συνάδελφοι κάθε λογής, εξειδικευμένοι στη δουλειά τους, έχουν συχνά να υποστούν την κυνική εξαπάτηση πονηρών εργοδοτών που, αφού εκμεταλλευτούν τη δουλειά των συναδέλφων, καταφεύγουν σε χίλια δύο τεχνάσματα για να αποφύγουν να τους πληρώσουν.

Τώρα, μετά τη διάλυση της μισθωτής εργασίας και την παρακμή του εργατικού κινήματος, οι σύγχρονοί μας αυτοί ελάχιστα μέσα έχουν στη διάθεσή τους για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους: ούτε εργατική νομοθεσία (καταργήθηκε στην πράξη), ούτε συνδικάτα (τα πήρε μαζί της η κατάρρευση της εργατικής νομοθεσίας, η γραφειοκρατικοποίηση και η ενσωμάτωση των συνδικαλιστών), ούτε κράτος πρόνοιας (και τα τελευταία ίχνη του εξαφανίστηκαν χάριν της «ανάπτυξης» και της «επιχειρηματικής πρωτοβουλίας»). Το πώς λύνονται οι λογαριασμοί σήμερα, με εργοδότες που αντιμετωπίζουν τους «εσωτερικούς» εργαζόμενούς τους ως κορόιδα και τους «εξωτερικούς» ως (συμμέτοχους στα χρέη) «συνεργάτες-προμηθευτές», παραμένει συλλογικό μας ζητούμενο.

Ανακαλώντας τη χρονιά που τελειώνει και υποδεχόμενοι τη χρονιά που αρχίζει, επιστρέφουμε στον 19ο αιώνα, αυτό το τόσο σύγχρονο παρελθόν μας: αρκεί να κοιτάξουμε προς το μέρος των ολοένα περισσότερων απλήρωτων εργαζομένων (π.χ. του Alter ή της Ελευθεροτυπίας) και των αναρίθμητων συναδέλφων, μεταφραστών κι επιμελητών-διορθωτών, που αγωνίζονται για το αυτονόητο – να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Κι έτσι ακούμε ξανά, σαν απολύτως συγκαιρινά μας, τα τραγούδια εκείνων των απελεύθερων σκλάβων, όπως μας τα μεταφέρει η λαϊκή παράδοση των ημερών μας.

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σε όλες και όλους μας! 

Ημερολόγιο 2012

Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο του ΣΜΕΔ για το 2012.

Μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα γραφεία του Συλλόγου και από επιλεγμένα βιβλιοπωλεία στην Αθήνα (Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ναυτίλος και από 19/12 Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο), στη Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Διάθεση χονδρικής (για βιβλιοπωλεία): 

• ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΑΚΗ, Ιπποκράτους 10-12, Αθήνα, τηλ. 210-3639336, 210-3614652-653, 210-3607876
• ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ-ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ ΕΠΕ, Προξένων 7, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-220497, 2310-235364 (από Δευτέρα 19/12)

Αν δεν βρίσκετε το Ημερολόγιο του ΣΜΕΔ, ζητήστε να σας το παραγγείλουν από το βιβλιοπωλείο της περιοχής σας.

* Για επικοινωνία με τον Σύλλογο: 

τηλ. 6982561146 | e-mail syl.smed@gmail.com

Ενισχύστε τον Σύλλογο με...

- ένα ξεχωριστό δώρο για τις γιορτές

- μια χρήσιμη ατζέντα για κάθε επαγγελματία

Brainfood: Πέτρες αντί για τροφή

Ενημέρωση 16/12: Παρέμβαση σε εκδήλωση των εκδόσεων Οξύ, στο Ινστιτούτο Διπλωματίας και Παγκοσμίων Εξελίξεων του Αμερικανικού Κολεγίου της Ελλάδας, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τάκη Μίχα Μαύρη Βίβλος της ελληνικής οικονομίας, έκαναν την Τετάρτη 14/12 μέλη του ΣΜΕΔ και άλλοι συνάδελφοι, διαμαρτυρόμενοι για τη «μονομερή στάση πληρωμών» που έχει κηρύξει η εταιρεία από το καλοκαίρι, αφήνοντας απλήρωτους εξωτερικούς μεταφραστές και συντάκτες. Μαύρη Βίβλος δεν θα πει τίποτα…

Κατά την παρέμβαση διαβάστηκε και μοιράστηκε στους εβδομήντα περίπου παρευρισκόμενους η σχετική ανακοίνωση του ΣΜΕΔ. Το όλο κλίμα εντός αιθούσης ήταν αρκούντως φιλελεύθερο (εκτός αιθούσης είχε ολίγους μπράβους, αλλά φιλελευθερισμός χωρίς μπράβους είναι κενό γράμμα): ο συγγραφέας, οι ομιλητές, κ.κ. Γ. Κύρτσος, Μπ. Παπαδημητρίου και Π. Μανδραβέλης, καθώς και ο οικοδεσπότης-διευθυντής του Ινστιτούτου, κ. Α. Ανδριανόπουλος, μας ευχαρίστησαν για την ενημέρωση που τους κάναμε και προέτρεψαν τη διοίκηση της εταιρίας να απαντήσει στις καταγγελίες – οι ίδιοι παραήταν απασχολημένοι, έχοντας να απαντήσουν στο ερώτημα αν «έχει θέση η Ελλάδα στην Ευρωζώνη». Καθώς για εμάς δεν φαίνεται να έχει κρατηθεί θέση ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρωζώνη (ίσως μόνο στη Ζώνη του Λυκόφωτος), εναγωνίως περιμέναμε τουλάχιστον να πάρουμε μια απάντηση από την εταιρεία για την «υπεύθυνη» στάση που τηρεί από το καλοκαίρι και μετά.

Αποδείχθηκε έτσι για μια ακόμα φορά τι εννοούν οι ιθύνοντες όταν μιλούν για διάλογο, συνεννόηση κ.ο.κ.: οι ιδιοκτήτες της εταιρείας παρέμειναν άφαντοι, απαντώντας μας εύγλωττα με τη σιωπή τους. Επειδή όμως τα βιβλία τους και τα γκαλά τους στήνονται στις πλάτες μας, ας επαναλάβουμε ότι εμείς ούτε άφαντοι θα είμαστε ούτε θα σωπάσουμε: θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους. Εις το επανιδείν, λοιπόν.

***

  
Ο εγκέφαλός μας είναι ένα αδηφάγο όργανο, που πάντα διψά για τροφή, για να δημιουργεί ωραίες ιδέες και θετικές σκέψεις. Αυτήν ακριβώς την τροφή σάς προσφέρουμε, μέσα από ένα πολυδιάστατο δίκτυο προϊόντων και υπηρεσιών (βιβλία, περιοδικά, portals, υπηρεσίες ψυχαγωγίας).*

*Από την ιστοσελίδα της Brainfood

Η εταιρεία Brainfood, με δραστηριότητα στους χώρους του βιβλίου, του περιοδικού Τύπου, του διαδικτύου, των εκτυπώσεων αλλά και της διασκέδασης, δεν είναι ούτε άγνωστη ούτε μικρό μέγεθος στην αγορά: έχοντας ως ναυαρχίδα τον εκδοτικό οίκο Οξύ, που μετρά ήδη 15 χρόνια ύπαρξης, επεκτάθηκε τα τελευταία χρόνια σε ένα ευρύ φάσμα της λεγόμενης πολιτιστικής βιομηχανίας, υποσχόμενη «ένα ποικίλο μενού που απλά ποτέ δεν θα χορταίνετε», όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα της εταιρείας.

IntroBooks: «Καλή ζωή» ή γοτθικός τρόμος;

Το τελευταίο διάστημα φτάνουν στον Σύλλογό μας ολοένα περισσότερες καταγγελίες για καθυστερήσεις στις πληρωμές των εξωτερικών εργαζομένων ή και των υπαλλήλων διαφόρων εταιρειών – δεν είναι μάλιστα ασυνήθιστο οι καθυστερήσεις αυτές να μετριούνται σε πολλούς μήνες.

Τέτοια είναι και η περίπτωση των εκδόσεων IntroBooks. Μετά από μια πορεία με αρκετούς τίτλους λάιφ-στάιλ, επιτυχημένες σειρές με βαμπίρ, λυκάνθρωπους και άλλα συμπαθή τέρατα, και με αμοιβές που κυμαίνονταν από μέτριες ως κακές (τίποτα πρωτότυπο δηλαδή), τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.

Μεταφραστές και μεταφράστριες στους οποίους οφείλονται κάμποσες χιλιάδες ευρώ, με ακάλυπτες επιταγές στα χέρια, αγωνίζονται επί μήνες, αναζητώντας άφαντους υπευθύνους, για να πετύχουν διακανονισμούς εξόφλησης του τύπου «ελάτε να πάρετε δυο κατοστάρικα και ξαναμιλάμε από βδομάδα». Παράλληλα, για να μη μένει κανείς παραπονεμένος, οι εσωτερικοί εργαζόμενοι παραμένουν επίσης απλήρωτοι εδώ και μήνες, ενώ έχουν απολυθεί μέχρι και οι πωλητές, με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν παγώσει η διακίνηση των βιβλίων που κυκλοφορούν ήδη. Την ίδια στιγμή, απεγνωσμένοι έφηβοι αναγνώστες κατακλύζουν την ιστοσελίδα της εταιρείας με μηνύματα, ρωτώντας εναγωνίως πότε επιτέλους θα κυκλοφορήσει το τελευταίο βιβλίο της αγαπημένης τους σειράς…

Ωστόσο, παρά τα φαινόμενα, η IntroBooks δηλώνει ότι δεν πηγαίνει για κλείσιμο. Το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την ακραία αυτή κατάσταση είναι ότι ο Όμιλος Imako, στον οποίο ανήκει η πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας, αποφάσισε ότι θέλει να απεμπλακεί από την IntroBooks και σταμάτησε απλώς να τη χρηματοδοτεί, μέχρι να βρεθεί άλλος επενδυτής που θα αγοράσει τις μετοχές του –μαζί φυσικά με τις υποχρεώσεις της εταιρείας– ώστε αυτή να επιστρέψει στην αγορά. Οι συνέπειες που έχει η στάση αυτή για τους εργαζόμενους της εταιρείας, καθώς και η κραυγαλέα της ανηθικότητα, δεν φαίνεται να κάνει κανενός το αυτί να ιδρώνει.

Με άλλα λόγια, έχουμε έναν μεγάλο όμιλο που αποφάσισε ότι μια από τις εταιρείες του δεν του κάνει πια, και το ευκολότερο πράγμα είναι να τη βάλει σε αναστολή. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν κανονικά, να «επενδύουν» το χρόνο τους, μέχρι να φανεί αν η εταιρεία-ζόμπι θα μπορέσει τελικά να ξαναγυρίσει στους ζωντανούς ή αν ανήκει οριστικά στο βασίλειο των νεκρών. Στην πρώτη περίπτωση, θα έχουν μια πιθανότητα να πάρουν αναδρομικά τα δεδουλευμένα τους (εάν έχουν καταφέρει να παραμείνουν κι αυτοί ανάμεσα στους ζωντανούς όλο αυτό το διάστημα), ενώ στη δεύτερη, με μια ευγενική επίκληση του Άρθρου 99, θα πάνε σπίτι τους, έχοντας τουλάχιστον την παρηγοριά ότι όλα αυτά γίνονταν κατά βάθος για χάρη τους.

Η λογική της απλήρωτης εργασίας έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Οι εργοδότες, που φρόντισαν γι’ αυτό, το γνωρίζουν πολύ καλά, και δεν διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν σε κάθε ευκαιρία – ο Όμιλος Imako, συγκεκριμένα, επιδίδεται εδώ και τρεις μήνες στο άθλημα, κρατώντας απλήρωτους όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ που κατέχει, ακολουθώντας κατά πόδας σε αυτό την ιδιοκτησία της Ελευθεροτυπίας (δείτε σχετικό ψήφισμα του ΣΜΕΔ εδώ). Οι εργαζόμενοι από τη μεριά τους προτιμούν, θέλοντας και μη, να κρατήσουν τη θέση τους, και μαζί την πιθανότητα να ξαναρχίσουν κάποια στιγμή να πληρώνονται, από το να βρεθούν οριστικά στην ανεργία.

Διαμορφώνεται δηλαδή μια εντελώς νέα αντίληψη για την εργασία, με την ίδια τη δουλειά να έχει αποσυνδεθεί από την αμοιβή της: οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να δουλεύουν, ενώ οι εργοδότες οφείλουν απλώς να τους δίνουν δουλειά, ανεξάρτητα από το αν θα τους πληρώνουν ή όχι. Στην περίπτωση, μάλιστα, των εξωτερικών εργαζομένων των εταιρειών, των συναδέλφων που, ως «ελεύθεροι επαγγελματίες», δύνανται να θεωρούνται ισότιμοι «συνεργάτες», ακόμα και… «συνέταιροι» των επιχειρηματιών, η απλήρωτη εργασία δεν φαίνεται καν ως τέτοια: καταχωνιάζεται στα συνολικά «χρέη» των εταιρειών προς προμηθευτές κι εμπόρους, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνεται ως διά μαγείας από στυγνή μορφή εκμετάλλευσης των συναδέλφων σε βάσανο της εταιρείας. «Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι και πρέπει να κάνουμε προσπάθειες αν δεν θέλουμε να βουλιάξουμε από τα γενικά έξοδα», κατά πως το θέτει και ο καπετάνιος…

Ο ΣΜΕΔ στηρίζει τις συναδέλφους που διεκδικούν τα χρήματά τους και θα σταθεί αλληλέγγυος σε οποιαδήποτε διεκδίκηση των υπαλλήλων και των εξωτερικών εργαζομένων της IntroBooks. Η μοναδική ρεαλιστική στάση που μπορούμε να κρατήσουμε απέναντι στην κατάσταση που διαμορφώνεται, απέναντι στο δίλημμα απλήρωτη εργασία ή ανεργία, είναι να αρνηθούμε το ίδιο το δίλημμα, να προτάξουμε συλλογικά την αντίστασή μας και να διεκδικήσουμε με κάθε μέσο το αυτονόητο: την αμοιβή για την εργασία μας, την αξιοπρέπειά μας ως εργαζομένων.

Όπως λέει το μότο της εταιρείας, «η IntroBooks βασίζεται στη φιλοσοφία της “Καλής Ζωής”». Σ’ αυτήν ακριβώς βασιζόμαστε κι εμείς.

Επαναληπτική Γενική Συνέλευση του ΣΜΕΔ (18/12)

Την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, στις 5 μ.μ., συγκαλείται για δεύτερη φορά η τελευταία Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΜΕΔ για το έτος, στα γραφεία του Συλλόγου (Μαυρικίου 8 και Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων). Υπενθυμίζουμε ότι η Συνέλευση θα πραγματοποιηθεί με μειωμένο μέτρο απαρτίας, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον νόμο.

Θέματα Ημερήσιας Διάταξης

• Απολογισμός δράσεων 
• Οικονομικός Απολογισμός για το 2011
• Προγραμματισμός δράσεων-εκδηλώσεων για το επόμενο διάστημα
• Ενημέρωση για εργασιακά-επαγγελματικά θέματα
• Άλλα τρέχοντα ζητήματα.

Το ΔΣ