Vermantia: «Παιχνίδια προκαθορισμένης απόδοσης»

Όταν τον Ιούνιο του 2011 αναφερόμασταν στη Vermantia Media ως μια από εκείνες τις εταιρείες υποτιτλισμού που είναι ικανές να μας βγάλουν από τα ρούχα μας με τις ανακατατάξεις και τις απολύσεις των εσωτερικών της υπαλλήλων, δεν φανταζόμασταν ότι μόλις μερικούς μήνες αργότερα η συγκεκριμένη εταιρεία θα έφτανε σε τέτοιο σημείο εκμετάλλευσης ώστε να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας προς το χειρότερο. Αυτή η αναθεώρηση δεν οφείλεται μόνο στις μειώσεις που επιβλήθηκαν πρόσφατα στις αμοιβές των εξωτερικών της «συνεργατών», αλλά στη γενικότερη στρατηγική της, που σταδιακά αποδεικνύεται πιο επικίνδυνη για τους εργαζόμενούς της ακόμα και από τις περιστασιακές απολύσεις ή μειώσεις των αμοιβών τους.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι γνωστό ότι το τμήμα υποτιτλισμού της Vermantia Media αποτελείται εξολοκλήρου από την πρώην εταιρεία υποτιτλισμού Lumiere, την οποία η Vermantia εξαγόρασε και απορρόφησε το 2009. Το προσωπικό, λοιπόν, της Vermantia δεν είναι άλλο από το προσωπικό της Lumiere, το οποίο (αν και η Lumiere δεν αποτελούσε δα και παράδειγμα προς μίμηση στον χώρο του υποτιτλισμού) ήταν μαθημένο σε έναν σχετικά σταθερό όγκο δουλειάς και πληρωνόταν στην ώρα του. Οι πρώτοι τριγμοί που εμφανίστηκαν στο εσωτερικό της εταιρείας μετά την εξαγορά, οι καθυστερήσεις στις αμοιβές, η μείωση του όγκου δουλειάς και η «εθελούσια» αποχώρηση πολλών εξωτερικών μεταφραστών και υποτιτλιστών λόγω αυτής της κατάστασης αποδείχθηκαν απλό προοίμιο για όσα θα ακολουθούσαν…

Οι εξωτερικοί «συνεργάτες» της Lumiere, ή όσοι από αυτούς παρέμειναν τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της εταιρείας μετά τη συγχώνευση, μπορεί να μην ήξεραν ακόμα ποιος ήταν το νέο τους αφεντικό, αφού η Vermantia ήταν ένας περιφερειακός και σχετικά άγνωστος «παίχτης» στον χώρο των media, αλλά καταλάβαιναν πολύ καλά ότι κάτι σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Oι ενδείξεις γι’ αυτό άρχισαν να πληθαίνουν μετά από μερικά, φαινομενικά «ασήμαντα», γεγονότα: η Vermantia άρχισε να δείχνει ολοένα μεγαλύτερη προτίμηση στις συνεργασίες με εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών, όπως ο ΟΠΑΠ, η Prokter & Gamble και η Intralot, ενώ η συγγενική σχέση του γενικού διευθυντή της και πρώην στελέχους της Intralot κ. Φίλιππου Αντωνόπουλου με τον… πατέρα του και διευθύνοντα σύμβουλο της Intralot κ. Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο δεν μπορούσε ασφαλώς να θεωρηθεί τυχαία.

Τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν περισσότερο μετά τη συνεργασία της Vermantia με την Hellas On Line για τη δημιουργία ενός συνδρομητικού ψηφιακού καναλιού – μια συνεργασία που ολοκληρώθηκε με τη μείωση έως και 20% στις αμοιβές των εξωτερικών υποτιτλιστών της εταιρείας. Αν και η Vermantia ισχυρίστηκε ότι οι μειώσεις επιβλήθηκαν λόγω των πιέσεων που δέχεται από τους πελάτες της, έγινε φανερό ότι «προμηθευτής» (Vermantia) και «πελάτες» (HOL, Intralot, ΟΠΑΠ) συνδέονται στενά εντός του ίδιου επιχειρηματικού ομίλου (του κ. Σωκράτη Κόκκαλη), με τη Vermantia να λειτουργεί ουσιαστικά ως ένας οργανισμός που, πατώντας στις πλάτες των εργαζομένων του, προσφέρει φτηνό υποτιτλισμό στις εταιρείες του ομίλου αδιαφορώντας ακόμα και για την ίδια του τη βιωσιμότητα, πόσο μάλλον για τους εργαζόμενούς του.

Βεβαίως, οι μειώσεις έως 20% σε αμοιβές που ήταν ήδη χαμηλές και παρέμεναν σταθερές εδώ και πολλά χρόνια συνιστούν από μόνες τους κοροϊδία, όποια κι αν είναι τα κίνητρα ή οι πραγματικοί λόγοι τους, γίνονται όμως ακόμα πιο εξωφρενικές όταν πραγματοποιούνται για να στηρίξουν εταιρείες με κέρδη πολλών εκατομμυρίων. Αλλά το φαινόμενο δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει: δεν είναι παρά ένα ακόμα παράδειγμα των συνεπειών που έχει στις συνθήκες εργασίας η συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια λίγων εταιρειών οι οποίες, μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα οικονομικής τρομοκράτησης, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στη Vermantia καλό κουράγιο: με τη στρατηγική που ακολουθεί και τις αμοιβές πείνας που παρέχει, σε λίγους μήνες δεν αποκλείεται να μην της έχουν απομείνει καθόλου συνάδελφοι για να υποτιτλίζουν τις (συχνά ήδη υποτιτλισμένες) εκπομπές που αναλαμβάνει…

Τέλος επιτηδεύματος… τώρα και στα σωματεία!

Σε μια περιφανή επίδειξη κυνικής άγνοιας και αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία, το κράτος έκτακτης ανάγκης που υφιστάμεθα (με ολοένα πιο… πρωτότυπες μορφές) τον τελευταίο ενάμιση χρόνο απέστειλε πριν από λίγες ημέρες στον ΣΜΕΔ τριπλό εκκαθαριστικό σημείωμα με το οποίο ο Σύλλογος καλείται να πληρώσει …τέλος επιτηδεύματος ύψους 275 ευρώ για το φορολογικό έτος 2010. 

Όταν στις αρχές του 2010 ο ΣΜΕΔ υπάχθηκε σε καθεστώς ΦΠΑ, μολονότι ως σωματείο δεν υποχρεούταν να το κάνει, δεν είχαμε βεβαίως φανταστεί ότι λίγους μήνες αργότερα θα τιμωρούταν αυστηρά η πρόθεσή μας να είμαστε συνεπείς απέναντι στην εφορία σε κάθε περίπτωση συναλλαγών μας που δεν θα ενέπιπταν στις συνήθεις, μη υπαγόμενες σε ΦΠΑ δραστηριότητες ενός σωματείου. Μολονότι ο ΣΜΕΔ δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε καμιά συναλλαγή τέτοιου είδους, υφίσταται αναδρομικά το ίδιο χαράτσι που βαραίνει χιλιάδες συναδέλφους, χιλιάδες εργαζόμενους με «μπλοκάκι», τους οποίους, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα, το κράτος και οι εργοδότες χαρακτηρίζουν βολικά «ελεύθερους επαγγελματίες» προκειμένου να τους αφαιρέσουν όλα τα δικαιώματα που θα έπρεπε να συνοδεύουν κανονικά την ειδικευμένη εργασία την οποία επιτελούν.

Διαπιστώνουμε πλέον ότι σε αυτή την κατηγορία των «επιτηδευματιών» τσουβαλιάζονται, εκτός από φυσικά πρόσωπα, και σωματεία – μαζί προφανώς με τις κάθε είδους εταιρείες που ασκούν επαγγελματική κι επιχειρηματική δραστηριότητα. Στον φανταστικό κόσμο του κράτους και των εργοδοτών, η κοινωνία φαίνεται ότι αποτελείται αποκλειστικά από «οικονομικούς δρώντες», από τους οποίους σχεδιάζεται σήμερα να αντληθούν βίαια όλοι εκείνοι οι πόροι που απομύζησαν επί δεκαετίες οι θεσμικοί κι εξωθεσμικοί «παραγωγικοί φορείς» της χώρας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Θα πρέπει να έχει γίνει πια σαφές ότι οι δικές μας αντιλήψεις και τα δικά μας σχέδια βρίσκονται στους αντίποδες αυτής της κοσμοθεωρίας.

Αν έχει μια θετική όψη το πρωτοποριακό αυτό συλλογικό χαράτσωμα, είναι ότι φέρνει τον Σύλλογό μας στην ίδια ακριβώς θέση με τους μεμονωμένους συναδέλφους που έχουν υποχρεωθεί εδώ και δύο μήνες από το κράτος να πληρώσουν για το γεγονός και μόνο ότι εργάζονται. Συντασσόμενοι, λοιπόν, από την ίδια θέση με όλους τους συναδέλφους, δηλώνουμε κι εμείς, ως συλλογικός φορέας, ότι αρνούμαστε να πληρώσουμε το «τέλος επιτηδεύματος» που μας επιβλήθηκε και το οποίο θα προσβάλουμε με κάθε νόμιμο μέσο που διαθέτουμε. Αφού μας θέλουν όλους στο ίδιο τσουβάλι, ας τους κάνουμε τη χάρη: ας σταθούμε απέναντί τους όλοι μαζί, ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Το ΔΣ

Εκδόσεις Πατάκη: Παρτάκι στην πλάτη μας

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών επιθυμεί να συγχαρεί δημοσίως τις Εκδόσεις Πατάκη, οι οποίες:

• Κατάφεραν, μέσα στη «δύσκολη οικονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα μας», να εκδίδουν σχεδόν ένα βιβλίο την ημέρα μέσα στο 2010 (σύνολο 339 βιβλία), διαψεύδοντας στην πράξη τις φήμες για «κρίση» του βιβλίου και της αγοράς.
• Εξακολουθούν έτσι να είναι ο πρώτος εκδοτικός οίκος της χώρας σε παραγωγή νέων τίτλων, «προσφέροντας», κατά δήλωσή τους, «στον πολιτισμό και στηρίζοντας την ανάπτυξη της χώρας», προφανώς με αυταπάρνηση και αυτοθυσία (και με το «αζημίωτο», αλλά αυτό φαίνεται είναι αναγκαίο κακό).
• Ευχαριστούν δημόσια «τους πνευματικούς δημιουργούς (συγγραφείς, μεταφραστές, εικονογράφους)» για τη βοήθειά τους, επιβραβεύοντας μάλιστα τους μεταφραστές με μείωση 20% των αμοιβών τους.
• Δεν λένε κουβέντα για τους επιμελητές των 339 βιβλίων που εξέδωσαν μέσα στο 2010, μιας και, ως γνωστόν, το αναγνωστικό κοινό δεν έχει καμία απαίτηση για ποιοτικό βιβλίο. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος να γνωρίζει ούτε ότι για να εκδοθούν τα βιβλία μοχθούν επαγγελματίες επιμελητές, με πενιχρές αμοιβές, ούτε ότι οι εκδόσεις Πατάκη μείωσαν κατά 20% τις πενιχρές αυτές αμοιβές με το έτσι θέλω, ακόμα και για εργασίες που οι συνάδελφοί μας είχαν αναλάβει με άλλη συμφωνημένη αμοιβή. 
• Φροντίζουν για την ανάκαμψη της αγοράς, καθώς οι επιμελητές υποχρεώνονται να αγοράζουν τα βιβλία που επιμελήθηκαν, αφού δεν δικαιούνται ούτε ένα αντίτυπο του βιβλίου για το οποίο εργάστηκαν.
• Ευχαριστούν δημόσια «τους εργαζομένους των Εκδόσεων Πατάκη που εργάστηκαν για την παραγωγή όλων αυτών των βιβλίων», επιβραβεύοντάς τους κι αυτούς με μείωση 20% των μισθών τους.
• Καταβάλλουν πνευματικά δικαιώματα στους μεταφραστές-πνευματικούς δημιουργούς με πνευματικό τρόπο (στα λόγια δηλαδή), αφού οι πνευματικοί δημιουργοί δεν έχουν, ασφαλώς, υλικές ανάγκες.
• Μειώνουν την τιμή των βιβλίων τους –ευτυχώς όχι και τα κέρδη τους, μόνο τις αμοιβές των εργαζομένων–, συνεχίζοντας να προσφέρουν γνώσεις, ιδέες και πολιτισμό στον χειμαζόμενο λαό της χώρας.

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών συγχαίρει ολόψυχα έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας (με κύκλο εργασιών 13.841.000 ευρώ και καθαρά κέρδη 869.000 ευρώ μόνο για το 2010), που έχει το θράσος να διαφημίζει την προσφορά του στον πολιτισμό και στα γράμματα, καθώς και την αύξηση των τίτλων που εκδίδει, όταν όλα αυτά τα κάνει στην πλάτη των επαγγελματιών και των εργαζομένων που δουλεύουν για να εξασφαλιστεί η παραγωγή και η ποιότητα των βιβλίων του. Την ώρα που αντίστοιχες μεθοδεύσεις προωθούν και άλλοι μεγάλοι (και μικρότεροι) εκδοτικοί οίκοι της χώρας, εμείς απαντάμε ότι αρνούμαστε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τις «προσφορές» τους και τις ζημιές τους με την υποβάθμιση των αμοιβών μας, με τη συνεχιζόμενη υποτίμηση και λεηλασία της ζωής μας.