Εκδόσεις Περισκόπιο: Καταδύσεις και αναδύσεις σε θολά νερά

 Ανοιχτή συνάντηση ενημέρωσης και συντονισμού για την υπόθεση των εκδόσεων Περισκόπιο (παρουσία του δικηγόρου του ΣΜΕΔ)

Τρίτη 3 Μαΐου, 19:30, στα γραφεία του Συλλόγου (Μαυρικίου 8 και Μαυρομιχάλη, Εξάρχεια)

Τον περασμένο Νοέμβριο, οι εκδόσεις Περισκόπιο, εταιρεία με σημαντικό μερίδιο αγοράς και μακρόχρονη παράδοση στον χώρο του ειδικού Τύπου, ανακοίνωσαν στην ιστοσελίδα τους την αναστολή της εκδοτικής τους δραστηριότητας. Μέσα σε λίγες ημέρες, μαθεύτηκε και τι ακριβώς σήμαινε αυτό για εμάς (που ομολογουμένως δεν ανήκουμε στο «ειδικό» κοινό των στρατιωτικών περιοδικών, της πολεμικής γραμματείας και της «εναλλακτικής» ιστοριογραφίας): 15 εσωτερικοί εργαζόμενοι απολύθηκαν χωρίς αποζημίωση και απροσδιόριστος αριθμός «εξωτερικών συνεργατών», μεταφραστών και επιμελητών-διορθωτών, έμειναν απλήρωτοι, χωρίς να έχουν καμιά ενημέρωση από την εξαφανισμένη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου σχετικά με την εξόφλησή τους. Άκαρπες απέβησαν και οι δικές μας προσπάθειες εκείνη την περίοδο να έρθουμε σε επαφή με τους υπεύθυνους της εταιρείας: τα πολυτελή γραφεία τους στη Δάφνη παρέμεναν κλειστά και στα τηλέφωνα δεν απαντούσε κανείς…

Πριν από μερικές εβδομάδες, ωστόσο, το πρώην Περισκόπιο φάνηκε να βγαίνει από τη …σιγή ασυρμάτου και να αναδύεται υπό την εμπορική επωνυμία Γνώμων Εκδοτική, η οποία άρχισε να εκδίδει ξανά τον τίτλο-ναυαρχίδα του Περισκοπίου, το περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία. Τα γραφεία της νέας εταιρείας (Ηλία Ηλιού & Λέσβου 14, μετρό «Αγ. Ιωάννης», Δάφνη) απέχουν λίγα μόλις μέτρα από την έδρα της παλιάς, και, μολονότι ως εκδότης της Γνώμων φέρεται άλλος άνθρωπος, ο κ. Βασίλειος Στράτος, διαπιστώσαμε χωρίς κόπο (και χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη) ότι το γενικό πρόσταγμα ανήκει και τώρα στον πάλαι ποτέ εκδότη του Περισκοπίου, τον κ. Σταύρο Πανέλη.
 

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους... ούτε στα ΜΜΕ

Τα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκονται στη δίνη της κρίσης εδώ και πολύ καιρό. Η πίεση που υφίστανται δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική ύφεση, αλλά με επιλογές πολλών ετών, από την εποχή των παχιών αγελάδων και της επενδυτικής ευφορίας. Η μετατροπή των εφημερίδων και των περιοδικών σε περιτύλιγμα για εναλλακτικά δίκτυα πώλησης προϊόντων, η υποβάθμιση (έως και εξαφάνιση σε κάποιες περιπτώσεις) της δημοσιογραφικής δουλειάς, η ομογενοποίηση της θεματολογίας και ο αποκλεισμός ολόκληρων τομέων της κοινωνικής ζωής από την ύλη τους, η πλήρης υποταγή στα συμφέροντα των ιδιοκτητών, η απόλυτη κατάλυση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας από τις «διαφημιστικές ανάγκες», και κυρίως η νομιμοποίηση όλων των παραπάνω στο μυαλό εργαζομένων και κοινού ως εξελίξεων που οδηγούν στην ωρίμανση του κλάδου, ήταν φανερό ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν στο σπάσιμο της φούσκας που είχε δημιουργηθεί. Η έλευση των νέων μέσων, των ειδησεογραφικών σάιτ, των κάθε είδους μπλογκ, ακόμη και της «δημοσιογραφίας των πολιτών», ήρθε να επιταχύνει τις εξελίξεις. Η οικονομική κρίση, με τη σειρά της, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την αναδιάρθρωση του κλάδου και «ευκαιρία» των ιδιοκτητών ΜΜΕ να αναδιατάξουν τις δυνάμεις τους και να κάνουν το προϊόν τους ξανά κερδοφόρο, σε βάρος φυσικά και των εργαζόμενων και της ενημέρωσης.