«Δεν μοιραστήκαμε τα κέρδη τους, δεν θα πληρώσουμε τις ζημιές τους»: αυτό υπενθυμίζει εδώ και μήνες ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ) προς πάσα κατεύθυνση, και όλως ιδιαιτέρως στις εταιρείες του χώρου μας, μεταφραστικά γραφεία, ΜΜΕ και εκδοτικούς οίκους, που έχουν προαποφασίσει να μας κάνουν με το έτσι θέλω «συνέταιρους στο έγκλημα».
Γιατί αυτό που διαπράττεται ξεκάθαρα πλέον τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα είναι έγκλημα, και μάλιστα οργανωμένο: ο κύκλος των δανεικών κερδών που έγιναν ζημιές και του άφθονου τραπεζικού ρευστού που έγινε «ανομβρία της αγοράς» κλείνει πανηγυρικά με συλλογικές συμβάσεις που αντιμετωπίζονται ως κουρελόχαρτα, με απολύσεις κατά βούληση, με επιβολή της ελαστικής απασχόλησης σε καινοφανή κλίμακα, με ατέλειωτες καθυστερήσεις πληρωμών, ακόμα και με ιδιωτικά συμφωνητικά που, αν και υπογράφονται με όρους πλήρως υπαγορευμένους από τους εργοδότες, καταστρατηγούνται ψυχρά …από τους ίδιους τους εργοδότες που τα συντάσσουν. Στο μεταξύ, η προσφυγή των χειμαζόμενων εργαζόμενων και αυτοαπασχολούμενων στη δικαιοσύνη έχει γίνει υπόθεση όχι μόνο απελπιστικά χρονοβόρα, όπως ήταν ανέκαθεν, αλλά και πανάκριβη, με αποτέλεσμα ουσιαστική νομιμότητα της χώρας να είναι πια στην πράξη η γενικευμένη ανομία του οικονομικά και πολιτικά ισχυρότερου. Το έργο βέβαια είναι παλιό, αλλά το τωρινό ανέβασμά του έχει πρωτόγνωρες διαστάσεις υπερπαραγωγής, με auteur μια «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης» η οποία φαίνεται ότι δεν θα σκοτιζόταν ακόμα κι αν μας εξόντωνε όλους προκειμένου να φέρει εις πέρας το «εθνοσωτήριο» σχέδιό της.
Φυσικά είναι πάντα πιθανό να την προλάβουν οι αγαπητοί μας εργοδότες ή εκλεκτοί μας «πελάτες», οι πολυμήχανοι επιχειρηματίες του χώρου μας. Θα σταθούμε εδώ στην τελευταία φιλότιμη απόπειρα εξόντωσης συναδέλφου μεταφραστή από τον πιο ιστορικό ίσως εκδοτικό οίκο της χώρας, το υπεραιωνόβιο
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (στο εξής θα το λέμε χαϊδευτικά
Εστία). Η καλή εταιρεία, παραδοσιακός φάρος της «πεφωτισμένης Δεξιάς» στα πολιτιστικά μας πράγματα, έχει φροντίσει εδώ και καιρό να εδραιώσει τη φήμη της στον κλάδο των εκδόσεων ως «προβληματικής επιχείρησης», γεγονός βέβαια που δεν την εμποδίζει να εξακολουθεί να αναθέτει μεταφράσεις και να εκδίδει ακριβά και υψηλού γοήτρου συνήθως βιβλία – για τα οποία οι επιμελητές πληρώνονται μια φορά το …εξάμηνο ή καμιά φορά και καθόλου. Όσο για τους μεταφραστές…