Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
Γενική απεργία, Τετάρτη 23/2
Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καλεί τα μέλη του και όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν μαζικά στα πανεργατικά συλλαλητήρια της Τετάρτης 23 Φεβρουαρίου, σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τις συντονισμένες απόπειρες υποτίμησης της ζωής όλων μας.
Προσυγκέντρωση του ΣΜΕΔ στην Αθήνα:
10:30 π.μ.
Στουρνάρη και Πατησίων (Πολυτεχνείο),
μπροστά στο πανό του Συλλόγου.
Το ΔΣ
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
Παρεμβάσεις του ΣΜΕΔ στο Παζάρι Βιβλίου 2011 και στην 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου
Την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου, ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών πραγματοποίησε μια σειρά από ενημερωτικές παρεμβάσεις, στο Παζάρι Βιβλίου 2011 στην πλατεία Κλαυθμώνος (Δευτέρα 24/1, Τρίτη 25/1 και Κυριακή 30/1) και στην 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, στις εγκαταστάσεις της HELEXPO στο Μαρούσι (Κυριακή 30/1).Μοιράσαμε εκατοντάδες αντίτυπα της ανακοίνωσης του Συλλόγου για τα πνευματικά δικαιώματα των μεταφραστών στο ψηφιακό περιβάλλον. Σε όλες τις περιπτώσεις, το βιβλιόφιλο κοινό έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τις παρεμβάσεις μας: το κείμενό μας διαβαζόταν και συζητιόταν επιτόπου, ενώ αρκετοί επισκέπτες των εκθέσεων, ανάμεσά τους και κάποιοι συνάδελφοι, μας πλησίασαν για να μας ζητήσουν περισσότερες πληροφορίες για τον ΣΜΕΔ, τη δράση του και τις διεκδικήσεις του. Έγινε ξανά φανερό ότι το αναγνωστικό κοινό, στην πλειονότητά του, δεν θεωρεί τον εαυτό του μάζα καταναλωτών που απλώς προσέρχονται σε εμπορευματικού τύπου εκδηλώσεις, αγοράζουν, πληρώνουν και φεύγουν· ενδιαφέρεται για καθετί που σχετίζεται με το βιβλίο, με τη διαδικασία και τις συνθήκες της παραγωγής του – και κυρίως ενδιαφέρεται έντονα για τους ανθρώπους που το παράγουν, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι για τις εταιρείες που το εμπορεύονται.
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Solidarity with the struggle of the immigrants
Update, Feb. 10
Solidarity Demonstration, 6 pm, National Archaeological Museum (Athens)
Our Call for Attendance in Solidarity with the Hunger Strikers (in Greek, here)
* * *
For the original Greek version of the text, click here
English translation by N. L.
Sampier, immigrant, hunger striker:
“In Chania I work mounting plasterboards. In 2007 a Cretan from Iraklion contacted us about a job. He told us he couldn’t pay us by the day. He would have to pay us at the end of the job. We built him 800 square meters but he never paid us. 'Go complain to the police,’ he said to me. He knew I couldn’t. I have no papers.” [FAQ 129, p. 22]
Anonymous, Greek translator:
“In Athens I work as a translator. In 2010 a publisher asked me to translate a book for him. He told me he couldn’t pay me by the day. He would pay at the end of the job. I haven’t been paid yet. ‘If you don’t like it, sue me,’ he said to me. He knew I wouldn’t. I can’t afford it.”
Greek professional translators (or editors or proofreaders) did not until recently have much in common with “illegal” immigrants. They were separated by what seemed to be an unbridgeable gap created by decades of prosperity in our country. This gap was visible in various forms of behaviour, ranging from more or less active but always guarded expressions of sympathy, through more or less open indifference, to the open hostility of native “intellectual workers” towards the ever more demoralized manual workers who seem to be coming in ever bigger waves from various countries to the east of Greece.
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους μετανάστες
Συγκέντρωση/πορεία αλληλεγγύης, 6 μ.μ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Παράσταση αλληλεγγύης του ΣΜΕΔ
Σάββατο 12/2, 6:30 μ.μ., στο μέγαρο "Υπατία", Ηπείρου 2 και Πατησίων, Αθήνα
* * *
Σαμπιέρ, μετανάστης απεργός πείνας:
«Στα Χανιά δουλεύω στις γυψοσανίδες. Το 2007 ένας Κρητικός από το Ηράκλειο μας πήρε για δουλειά. Μας είπε ότι δεν μπορεί να μας πληρώνει με τη μέρα. Θα μας πλήρωνε στο τέλος. Φτιάξαμε 800 τ.μ. Δεν πληρωθήκαμε ποτέ. Μου απάντησε “Αν δεν σ’ αρέσει, πήγαινε στην αστυνομία”. Ήξερε ότι δεν μπορούσα να πάω. Δεν έχω χαρτιά…» [Faq 129, σ. 22]
Ανώνυμος γηγενής μεταφραστής:
«Στην Αθήνα, δουλεύω ως μεταφραστής. Το 2010 ένας εκδότης με πήρε να του μεταφράσω ένα βιβλίο. Μου είπε ότι δεν μπορεί να με πληρώνει με τη μέρα. Θα με πλήρωνε στο τέλος. Δεν πληρώθηκα ακόμα. Μου απάντησε “Αν δεν σ’ αρέσει, πήγαινε στα δικαστήρια”. Ήξερε ότι δεν μπορούσα να πάω. Δεν έχω λεφτά…»
Έλληνες επαγγελματίες μεταφραστές (ή επιμελητές ή διορθωτές) και «παράνομοι» μετανάστες εργάτες δεν είχαν μέχρι πρότινος πολλά κοινά μεταξύ τους. Τους χώριζε ένα φαινομενικά αγεφύρωτο χάσμα, αυτό που είχε ανοίξει από δεκαετίες ευημερίας στη χώρα μας, παίρνοντας ποικιλότροπες ορατές μορφές συμπεριφοράς: από τη (λιγότερο ή περισσότερο ενεργητική, πάντως εκ του ασφαλούς) συμπάθεια, την (λιγότερο ή περισσότερο επιδεικτική) αδιαφορία, έως και την απροκάλυπτη εχθρότητα των αυτοχθόνων «εργατών του πνεύματος» απέναντι στους ολοένα αυξανόμενους, ολοένα πιο ταλαιπωρημένους χειρώνακτες εργάτες, που καταφθάνουν πλέον από κάθε γωνιά του (εξ ανατολών) κόσμου.